Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008

Ένα καράβι η τάξη μας ...


έχω ένα μικρό καράβι
με πολλά πολλά ναυτάκια
που όλη μέρα προσπαθούνε
για να πιάσουν λιμανάκια

άλλα τρέχουνε στην πλώρη
άλλα τρέχουν στο αμπάρι
άλλα τρέχουνε στην πρύμνη
και άλλα τρέχουν στο κατάρτι

κι όλα μαζί δουλεύουνε
και βάρδιες όλο κάνουν
και τα πανιά ανοίγουνε
και στα λιμάνια φτάνουν

Το βράδυ ξεκουράζονται
και ιστορίες λένε
για γοργόνες ξωτικά
και για σειρήνες λένε

Μυρτώ



έχω ένα καράβι μεγάλο με πανιά
που σχίζει στα δυο τα γαλανά νερά

θάλασσες διασχίζω κι έχω συντροφιά
γοργόνες, δελφίνια και κάτασπρα πουλιά

ο καπετάνιος στο τιμόνι κύματα περνά
και λέει στο ναυτάκι "δέσε τα πανιά"

παραλίες βλέπω κι όμορφα νησιά
μια στάση να κατέβω να κάνω μια βουτιά

και ξάφνου ακούω μια φωνή
είναι η μαμά που με καλεί

Στέλλα

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το ποίημα σου Μυρτώ θα μπορούσες να το μελοποιήσεις

Νικόλας Οικ.

Ανώνυμος είπε...

Μυρτώ το ποίμα σου ηταν πολύ ωραίο.

Μελίνα Σ.